Na początek historia Hery i dzieciaków. Sunię znalazłam z 2-tygodniowymi maluchami w rowie przy drodze... Prawdopodobnie sunia urodziła się również jako bezdomny psiak. Przyjechała totalnie dzika.
Po kilku dniach sunia zmieniła się diametralnie i ciągle się zmienia. Bardzo szybko się socjalizuje, przestała uciekać, daje się głaskać, bierze smaczki z ręki. Wkrótce praca ze smyczą itp. Hera jest zapatrzona w swojego człowieka choć wciąż ciut nieufna, ale myślę że z każdym dniem jej niepewność będzie malała. Poza tym już teraz widać, że to spokojna, zrównoważona suczka, która potrzebuje trochę czasu.
Hera to zdecydowanie jedna z najmądrzejszych podopiecznych jakie maiłam, ale wymaga większej uwagi w celu pełnej socjalizacji. Bardzo się cieszy na swojego człowieka, chętnie chodzi na spacery, ale pogłaskać się da jedynie wtedy kiedy człowiek ją zaskoczy. Hera nie przejawia zupełnie agresji, jest w 100% tolerancyjna dla innych zwierząt. Niestety z ogrodzeniami radzi sobie bezproblemowo
